روابط عمومی حوزه علمیه خواهران استان فارس

 در ماه ذی الحجه در سال 2 ه‌ غزوه سويق به وقوع پيوست.[1] 

 ابوسفيان بعد از واقعه بدر نذر كرد كه با زني نزديكي نكند و روغن به خود نمالد تا انتقام خويش را از پيامبر صلي الله عليه و آله بگيرد.

 به اين منظور همراه دويست نفر به عريض از نواحي مدينه رفتند و دو خانه و چندين نخل را آتش زدند و دو نفر از بزرگان انصار را در آنجا كشتند تا او به نذر خود عمل كرده باشد. 

 چون خبر به پيامبر صلي الله عليه و آله رسيد، ابولبابه را در مدينه گذاشته همراه با دويست نفر از مهاجرين و انصار و در رأس آنها أميرالمؤمنين عليه السلام به سوي عريض حركت كردند.

  ابوسفيان چون با خبر شد كه پيامبر صلي الله عليه و آله با عجله به آنجا مي‌آيد، به لشكر خود دستور داد تا انبانهاي سويق را كه براي آذوقه با خود آورده بودند ريخته و سبكبار فرار كنند.

 مسلمانان وقتي رسيدند آنان گريخته بودند.

 لذا انبانهاي سويق را برداشته مراجعت نمودند.

  به همين دليل اين غزوه را «ذات السويق» گويند.[2] 

[1]  (بحار الانوار: ج 20، ص 2 - 3. نور الابصار شبلنجي: ج 1، ص 82)
[2]  (منتهي الامال: ج 1، ص 58)